....و ما شالیان

و ما شالیان در هنگامه نبرد با خویشتن جامه هامان را می دریم و استخوان هامان را زیر پتک غرورمان پودر می کنیم و آن زمان که غریبی خوش زبان بد طینت پا به درون مان می گذارد مجذوبش می شویم و هماره مدحش می خوانیم و مدام مجیزش می گوییم و تا زمانی که تکه ای از گوشت به استخوان چسبیده ی تن نزار شال به فکانش نگیرد و نگریزد مدهشش می باشیم.سزای ما مردمان کینه دار زنده کش بیگانه پرست همین است....................و چرخ گردون گشت...................و گشت چرخ گردون.....................و ندادیم دست به دست هم به مهر.........